Desire knows no bounds |
Monday, September 18, 2006
همه ی عواقب ايران موندن و درجا زدن و نو فيوچر بودن و الخ، با يه هوای به اين پاييزناکی و يه از دربند پياده برگشتن تا تجريش و يه بوکشيدن سبزی خوردنای امام زاده صالح جبران می شه ديگه، نمی شه؟
هوووومممم.. اين هواهه شديدا خوش اخلاقم می کنه.. بعدنم اين که جديدنا به طرز غريبی دلم داره برا هيچی تنگ نمی شه! از من بعيد بود واقعا. البته به جز مايکل. ياد فيلم the purple rose of cairo می افتم. بازم از اون سوژه هاييه که فقط از جناب وودی آلن برمياد و بس. فکر کنم منم به شدت قابليت عاشق ِ شخصيت قصه های خودم شدنو داشته باشم. (نمی دونم جديدنا چه قد مصدرهام طولانی می شن هی!) |
Comments:
Click Bestvseries for lastest tv series
Post a Comment
|