Desire knows no bounds
|
Desire knows no bounds |
|
Wednesday, January 23, 2008
از وقتی دکترجان ما رو به اين نتيجه رسوند که اين‌همه دندون می‌خوای چی‌کار؟ بيا دندون عقلت رو بکش و مام گفتيم هر چی شما بگين و کشيديمش، ديگه نه تنها نمی‌تونيم غدايی رو که پيش-جَوِش نشده بخوريم، بلکه مدل حرف زدنمونم يه نمه ايتاليک شده!
از غذا(چيه خوب؟ گشنمه سه روز غذا نخوردم، تازه‌شم وبلاگ خودمه!) امروز مجبور شديم با يه خانومی مقاديری جپنيز صحبت کنيم، ديديم اهه، چه‌همه راحت‌تر از فارسی‌ه! بعد کنجکاوی‌مون گل کرد شروع کرديم بلند بلند با در و ديوار اسپانيش حرف زدن، ديديم اهه، اينم چه خوبه که، اصلن منافاتی با دندون‌درد نداره! اينه که بعد از کمی تعمق و ريشه-کاوی به اين نتيجه رسيديم ذات بعضی زبان‌ها «ايتاليک»ه. يعنی زمانی اکسنت‌شون درست درمياد که يه خورده دهنتو کج و کوله کنی يا نيم‌کره‌ی راست دهانت فلج باشه از اساس يا احيانن درد لاينقطعی داشته باشی و الخ. ولی همين فارسی خودمون کاملن عمودی‌ه و اصلن کژی-ناپذيره يه جورايی. بعد در راستای گوگل‌ريدر احساس کردم حتمن بايد اين نتيجه‌گيری‌مو با يکی share کنم و اينا! پ.ن. آدم بايد هر روز صبح قبل از صبحانه خدا رو شکر کنه که قادره غذاها رو بجوه! آدم بايد هر بار بعد از خميازه کشيدن خدا رو شکر کنه که قادره دهنش رو تا ته باز کنه! آدم بايد هر بار بعد از ته‌ديگ خوردن خدا رو شکر کنه که قادره ته‌ديگ رو با هر دو طرف دهنش بجوه! آدم بهتره در شبای بی‌دندونی شوت‌م-آپ نبينه تا دست بر غذا (گير ندين بابا، گفتم که!) هی چپ و راست هويج‌ش نگيره! آدم بهتره قبل از دندون‌پزشکی بره نايب! آدم بهتره مواظب دندون عقل‌ش باشه، چون با کشيدن دندون ممکنه بخشی از عواطف و احساسات و هورمون‌هاش هم ناپديد بشن! توصيه: نکشيد آقا اين دندون عقل رو! جاش قلپ قلپ گل‌واژه فوران می‌کنه به خدا! اين دو روزه رکورد زده‌م از شدت ياوه‌سرايی در خانه و خانواده و دوستان و آشنايان! |
پس آخرین شانس واسه عاقل شدن هم به فنا رفت
و حالا ما ماندیم و گل واژه ها!