Desire knows no bounds |
|
Sunday, August 16, 2020
هیچی دیگه، تا وقتی یه قانون برا خودم قائل نشم که فلان روز فلان ساعت کار تعطیل، امکان نداره وقت کنم وبلاگ بنویسم. باورم نمیشد یه روزی کار کردن اینهمه وقتمو بگیره. ولی چارهای جز این نیست و مهمتر از اون بالاخره دریافتم برای این که پیشرفت کنی، هیچ راهی جز این نیست که خودت بیشتر از بقیه کار کنی و به همه چی اشراف داشته باشی، لااقل چند سال اول. اگه بخوام روراست باشم همین کار کردن و همین بسیار کار کردن نجاتم داده این مدت. منتالی. لذا فقط باید یه راهی یه وقتی یه جایی واسه این وبلاگ طفلی پیدا کنم. باقیش خوبه و غری ندارم.
|
|
Comments:
Post a Comment
|