Desire knows no bounds
|
Desire knows no bounds |
|
Wednesday, September 23, 2020 زولپیدم که می‌خورم، مخصوصا با معده‌ی خالی، می‌رم تو یه عالم دیکه. یه دنیای جذاب چندبعدی مچاله‌ی بصری. جسور می‌شم می رم یه سری عکس از اعماق تاریخ می‌کشم بیرون، از جنس پنبه‌شیشه، می‌دم به صاحباشون. الان کی‌برد گوشی‌م از جنس پارچه و دستمال کاغذیه، فردا درست می‌شه، منم درست می‌شم. امشب ولی می‌چرخم بین عکسا و آدما و یادها و قلب‌ها و آدم‌ها آدم‌ها آدم‌ها. |
|
Comments:
Post a Comment
|