CARPE DIEM

Monday, June 10, 2002

زندگيمون بين دو دسته ارتباط ، تقسيم شده . دنيای حقيقی و دنيای مجازی . همه مون دنيای حقيقی مون رو داريم ، با همهء فراز و فرود هاش ، و همهء ما که اينجا هستيم ، ارتباط های خاص مجازی مون رو هم داريم . شايد خيلی هامون از چت شروع کرديم ، ياهو ، پوچ بودنش که بهمون ثابت شد ، کم کم رفتيم سراغ پال تاک . بهتر بود ، منسجم تر بود ، ولی باز هم همون بود ، فقط گروه بندی و يار کشی قوی تری داشت . الان اينجا هستيم ، سال ديگه رو نمی دونم . ولی يه چيزی هست . اونم اينه که يه ارتباط حقيقی توی دنيای حقيقی ، از سطح شروع می شه . تحت تاثير پارامترهای ابتدايی و رايج . قيافه ، نوع لباس پوشيدن ، بوی عطر ، لحن صدا ، و خيلی موقعيت های ديگه . بعد اگه اون پارامترهای اوليه ، ok باشن ، کم کم اون ارتباط شکل می گيره ، لايه می بنده ، و به عمق می رسه . اما تو اين دنيای سايبر ، به خصوص وبلاگ ، ارتباط ها به نوعی از عمق شروع می شن . توی اين دنيا ، تو با يه شخصيت طرفی و بس ، فارغ از معادل های مادی که می تونه داشته باشه . اين ارتباط از لحاظ حسی قوی تره . چون از عمق شروع شده ، نه از سطح . يه وقتايی ازمون می خوان که اين عمق رو ببريم به سطح . بعضی وقتا اشکالی نداره . اما يه جاهايی ممکنه اون سطح ، باعث موج دار شدن آرامش عمق بشه . ممکنه اگه بخواهيم دوباره از سطح برگرديم به عمق ، اون نوسان ها اذيتمون کنه . ممکنه وقتی بر می گرديم ، ديگه عمقی در کار نباشه . همهء اينا زياد مهم نيستن . اما بعضی ارتباط ها برای آدم مهمن ، مهم و با ارزش ، به سطح بردنشون يه ريسک محسوب می شه . اين جوروقتا ، نبايد برنامه ريزی کرد . نبايد پافشاری کرد . بايد مهمون "زمان" شد . بايد گذاشت تا خودش اتفاق بيفته . اون پوسته ای که در دنيای واقعی دور آدما رو گرفته ، اينجا وجود نداره . يا اگه داشته باشه نازک تره .من دوست دارم آدما رو همين جوری ببينم . فارغ از هر معادله ای . فارغ از هر محاسبه ای . اينجا می خوام از رياضی و منطق فرار کنم . می خوام همه جا مه باشه و بوی بارون ، با بوی گلهايی که دوسشون دارم . به من چه که چه رنگی هستن ، به من چه که ارتفاعشون از سطح زمين چه قدره . به من چه که بخوام بدونم خار دارن يا نه . همين قدر که می دونم گل هستن ، برام کافيه . مهم اينه که از بوشون مست می شم ، لذت می برم . چه اجباريه که بخوام بذارمشون تو گلدون پشت پنجره که فقط مال خودم باشن . منم يه رهگذرم . بذار لذت ببرم و رد شم . خدا رو چه ديدی . شايد يه روزی دست تقدير ما رو با هم توی يه باغچه بکاره .

Comments: Post a Comment