Desire knows no bounds |
Sunday, March 12, 2006
بوبن ميگه:
در نقاشی لحظهای فرا ميرسد که نقاش میداند تابلويش تمام شده است. چرايش را نمیداند. تنها به ناتوانی ناگهانیاش از ايجاد هرگونه تغيير در تابلو معترف میشود. تابلو و نقاش وقتی از هم جدا میشوند که ديگر به هم کمک نمیکنند. وقتی که تابلو ديگر نمیتواند به نقاش چيزی ببخشد. وقتی که نقاش ديگر نمیتواند به تابلو چيزی ببخشد. بنظرم کلاً توجيه جالبيه. EWE |
Comments:
Post a Comment
|