Desire knows no bounds |
|
Monday, May 24, 2010
بهدرستیکه اوهوم 2
«بدورد بغداد» نه تنها بهترین فیلم جشنواره امسال بود، بلکه می توان آن را یکی از بهترین فیلم های دهه 80 سینمای ایران نامید. همه فیلم به زبان انگلیسی و عربی با ساند ترک های عربی، اسپانیایی و بیتلز. به لحاظ بصری و ایده های دیداری هم کم نظیر است. با دوربین روی دست، کادر های نامتعارف، رنگ های کرم و تدوینی هماهنگ با مضمون فیلم... آن هم به عنوان فیلم اول. جای تبریک داشت واقعا. پی نوشت: در بدرود بغداد مزدک میر عابدینی ( که طبعا ایرانی است ) انگلیسی را با لهجه آمریکایی و پانته آ بهرام ( که طبعا ایرانی است ) عربی را چنان با مهارت و درست حرف می زنند که آدم واقعا شک می کند که آنها ایرانی باشند. به این بهانه خواستم بنویسم شرم بر شما. شرم بر شما که آن فیلم اشتباهی را ساخته اید که یک لشکر بازیگر ایرانی در فضای اوایل انقلاب و در یک روستای دور افتاده فارسی را با لهجه انگلیسی وراجی می کردند. علیلطفی |
2- سنگسار ثریا میم
بهار حساسیت داری به آدمی.
بهار حساسیت دارد به دانته