CARPE DIEM

Saturday, June 25, 2011

سر ظهر، آدمی بودم گشنه و سرِ کار و هنوزخوابش‌میاد، در این حد خواب که منِ قهوه‌ناپذیر پا شدم اسپرسو درست کردم که بیدار بمونم. به ناهار فکر می‌کردم که چی بگم بیارن و افسرده و یه‌وضعی‌اصلن، که یه‌هو ناغافل اس‌ام‌اس اومد که: میرزاقاسمی داریم ناهار. بدین‌وسیله آدمی شدم باانگیزه برای ادامه‌ی زندگانی. داشتم دودوتاچارتا می‌کردم که برم، نرم، قرار ساعت دو رو چی‌کار کنم، که اس‌ام‌اس بعدی رسید: کوکو هم داریم تازه. جای تردید نبود. قرارمو کنسل کردم و کیف کتاب‌مو برداشتم شتافتم به سمت میرزا قاسمی. اس‌ام‌اس دادم یه میرزا بار بذار، تو راهم، دارم می‌رسم، یه میز جلو کولر هم بذار کنار.

خوبیِ سرِ ظهر اینه که جردن خلوته و سه‌سوته می‌رسی کافه. پله‌ها رو می‌پیچی دست راست، می‌ری تو کافه‌ی خنک و نقلی و ترتمیز و دل‌باز، از رو پیشخون یه گوجه‌سبزی زردآلویی چیزی برمی‌داری می‌شینی پشت میزِ جلوی کولر، خوش‌وبش با خانوم و آقای کافه‌چی و چارتا شوخی و الخ، تا یه بشقاب مفرح بذارن جلوت شامل آقای میرزاقاسمی و کوکوی سبزی و دو جور نون و گوجه و خیارشور و زیتون و اصن یه وضعی. نوشیدنی‌ها هم که یه چیزای مختلفی از عرقیجات و غیر عرقیجات بگیر تا سکنجبین‌خیار و کیالک(کالک؟) و چای و قهوه و همه‌چی. قیمتا هم یه‌جورِ مناسبی پایین و ارزون.

کافه‌چی‌ش کیه اون‌وقت؟ سرهرمس؟ نه‌خیر، هنوز داره می‌گرده ایشون. کافه‌چی‌ش همین کیانای خودمونه. عمرمون به کافه‌کتاب که قد نداد، عوضش داره این‌ور اون‌ور هی کافه‌گودر سبز می‌شه و اتفاق بسیار خوشایندیه. اصن همین که آدم رفیقش پشت پیشخون باشه، کلی خوش می‌گذره. جو کافه میز-میز و پرایوت و عصاقورت‌داده نیست، بگوبخند و صمیمی و دورهمی‌ئه. تراس و سیگار (سلام سارای کتاب‌ها) و فضای سرباز و سرسبز هم به‌راهه.

خلاصه که پاشین بیاین کافه، یه نوشیدنی خنک سفارش بدین و قیافه‌ی کیانا رو تماشا کنین که داره سعی می‌کنه موقر و جدی باشه، اما نمی‌تونه. می‌خندیم دور هم.

پ.ن. چیزه، قابل توجه مرحوم واق و مسی و رفقا، کیک بی‌بی هم دارن.
قابل توجه‌تر کسرا و هدیه (:دی) و زورق‌جات و آقای رئیس زورق، این‌جا دیگه نزدیکه به‌تون، می‌تونین نپیچونین و بیاین.
رونوشت: مانا، فرنوش، نوشین، مخمل، سایر گشنه‌ها، شیکموها و کلن.

Comments:

مگه آتوسا نیست دیگه اونجا؟؟

# |